"Spinale Taal" by Christopher Fox Graham

"Spinale Taal"

by Christopher Fox Graham

geef me een tatoeage

dieper dan de huid

op de botten van mijn wervelkolom

op het oppervlak van elke wervel

in elke menselijke taal

tatoeëer hun woord voor "poëzie"

zodat geen taal meer vreemd aanvoelt;

zodat elke menselijke stem

kan een woord in mij spreken

laat Arabisch en Hebreeuws

naast elkaar zitten zonder stenen te gooien

laat Kantonese en Hindi karakters

koppel handen om Swahili en Hutu in een hangmat te houden

laat Baskisch en Zoeloe eindelijk lippen Vietnamees aanraken

terwijl Navajo zijn hoofd op de schouder van Maleis laat rusten

We spreken zesduizend tongen

Maar ik zal de pijn en de tijd verdragen

dus geen menselijke stem kan tot mij spreken

zonder gevoeld te worden

Tot op het bot

laat Afrikaanse lettergrepen

ruimte delen met Europese geledingen,

Aziatische morfemen,

en Aboriginal uitspraken,

Zet ze op een rij en graveer ze

als een organische barcode geschreven in braille

leesbaar door de wormen die me op een dag terug zullen bekeren

aan de religie van stof en as

waar we ooit in geloofden

vóór deze cultus van vlees en bloed

bracht ons uit klei

om korte personages in de regen te spelen

Laat ze de smaak van onze woorden proeven

laat ze poëzie consumeren

en geef het terug aan de grond

zodat de aarde het gewicht van onze woorden kan voelen

en vergeet ons niet

wanneer we onszelf uitsterven

zoals de soort voor ons

Snijd het laatste woord

in morsecode

aan de basis van mijn wervelkolom

zodat ik het ritme van het woord kan horen

In mijn heupen als ik slaap

.--. --- . - .-. -.--

laat stippen en streepjes zich verspreiden

over al mijn botten in een virus van begrip

Dus als ik mijn stem verlies

Ik kan nog een woord spreken

door op mijn vingers te tikken,

beuken op een trommel

of het veranderen van het ritme van mijn hartslag

om met mijn bloed te spreken

zich verbeelden

zesduizend tongen

Mijn ruggengraat bespelen

in 33-stemmige harmonie

Een symfonie van mij maken

met een melodie die galmt

in mijn ruggenmerg

Steeds luider echoënd in de tunnel

Het versterken van de samengestelde muziek

helemaal tot aan de basis van mijn brein

waar het detoneert

en resoneert in mijn schedel

ricocheting

Zesduizend nieuwe uitdrukkingen

voor hetzelfde woord

met de stemmen van zes miljard zangers

in mijn zes biljoen gedachten

totdat ik geen chaos meer aankan

en hun lied ontploft van mijn lippen

De wereld aanbieden

Een moment van gesynchroniseerd begrip

van één nummer

van één stem

van één man

voor één moment

voordat de wereld knippert

verliest focus

en luistert naar de echo

langzaam vervagen

maar onthoudt 

het geluid 

van onze poëzie